Schildpadden, apen en nog meer wilde dieren....

Hier is dan het vervolg van de Paasvakantie.... met alle spannende verhalen ;) Ondertussen ben ik alweer druk bezig met stage en hebben we ook in het weekend weer vanalles meegemaakt. De tijd vliegt en we maken nog een aantal laatste plannen, maar dat horen jullie wel weer.....

Indianendorp en Zeeschilpadden.
De volgende ochtend vertrokken we naar Galibi met alle families. Dit was een lange reis met de bus die overvol zat. Met een aantal tussenstoppen met o.a. aapjes kijken kwamen we aan in Albina. Daar konden we eerst uitkijken op Frans Guyana en bij de boot kregen we als lunch Roti. Na een uur op de boot kwamen we aan in Galibi, een indianendorpje compleet met school, internet, supermarkt en een dierentuin. De huizen en het uitzicht over de zee waren erg mooi, wat moet het rustig zijn daar te leven. Drie indianenkinderen liepen over het strand. Een jongetje gekleed in een tuinbroek liet zijn broek zakken midden op het strand en begon te plassen, nadat zijn zus hem weer in zijn broek hees liepen ze verder.
Na een rondleiding door het drop gingen we naar de dierentuin, daar liepen veel dieren vrij rond of werden ter plekke uit hun hokken gehaald. Zo kregen we een luiaard in onze armen en een slang in onze armen. Deze slang voelde aan als een en al spier en als die kop mijn kant op kwam voelde ik toch enige spanning. Na Brecht te hebben onder geplast kreeg Maya hem in haar nek. Dit wilde wel meer mensen, ik twijfelde nog even. Maar de Indiaan van de dierentuin legde hem toch in mijn nek….. iehhh en dan nog wel een wurgslang, ik dacht dat ik een grotere held was maar uiteindelijk heb ik het wel gedaan!
Na even met de man/indiaan te hebben gekletst zei hij dat hij nog een vriendin zocht om hier te komen wonen, dus als we wilde. Later deed hij dit zelfde aanbod aan Marleen nog eens.
En raad eens? Ik en Marleen hebben er een volgende nationaliteit bij: Indiaan. Zo zei de man: “Jullie lijken ook wel op indianen.”
Het was weer tijd om in de boot te stappen, om naar het schildpaddenstrand te gaan. Daar stond ons huisje aan de zee. Na onze avondmaaltijd en enige uitleg over de zeelschildpadden van onze gekke, maar toch wel gezellige gids gingen we naar het strand. Na veel lopen en sporen van schildpadden te hebben gezien dacht papa dat we er geen meer zouden zien. “Je zult zien dat wij de eerste zijn die er dan geen zien.” Al snel hadden we wel geluk en zagen we een schildpad het strand op kruipen. Deze was alleen schuw en eigenwijs als wij waren gingen we er te snel achteraan, nadat wij aan de andere kant besloten te wachten was ze stiekem terug de zee in gekropen. De volgende schildpad (ook een green turtle) hebben we daarom eerst met rust gelaten en deze konden we na enige tijd eieren zien leggen, dan is ze namelijk in trans. Dat was echt heel bijzonder om te zien. We konden de eieren vasthouden en haar schild ook aanraken. De eieren leken net op pingpongballen, wel zo’n 150 bij elkaar. Later ontdekte we dat de schildpad bezig was geweest bij een ouder nest, ze had alle eieren over het strand gegooid. Veel waren er kapot, daar zag je nog onvolgroeide schilpadjes uitkomen. Deze leefde al wel en je zeg ze langzaam spartelen en doodgaan. Een aantal hele eieren hebben we in een gat gestopt, nu maar hopen dat ze toch nog uitkomen. Tijdens het teruglopen kwamen we nog een aantal schilpadden tegen, we hadden zelfs geluk. Want we kwamen de grootste zeeschildpad (de letterback) tegen op het strand, deze was een maand te vroeg (hij hoort pas in mei te komen). Deze zag er heel anders uit en was helemaal niet schuw, we konden hem tijdens het nestelen in het zand al van dichtbij bekijken en aanraken.
Aangekomen bij het huisje had iemand daar ook allemaal kleine zeeschildpadjes die net uit het ei waren gekomen gevonden. Deze krioelde door elkaar in een emmer en konden we zelfs vasthouden. De rest van de nacht kwamen we er zo af en toe nog verdwaald schildpadje tegen, waarvan we er een aantal al in de zee hebben gezet.
Die nacht ging ik slapen met het geluid van de zee en werd ik er weer mee wakker. Samen met Lenn ben ik toen nog lekker in de zee gaan zwemmen, waar we op het strand een aantal skeletten van haaien vonden. Daarna volgde weer een lange terugweg.

Brownsberg.
Woensdag ben ik samen met Brecht gaan shoppen en ’s middags hebben we aan het zwembad gelegen. Een lekker rustig dagje, dat was ook wel nodig want donderdag moesten we weer vroeg op voor ons volgende tripje naar Brownsberg. Brownsberg is een natuurreservaat met watervallen, apen en allerlei andere dieren. Na de lunch begonnen we aan een wandeling naar een waterval, je kon wel merken dat ik hier meer eet dan sport…. wat is mijn conditie achteruit gegaan. Wat dat betreft is het goed als ik weer in Nederland ben met een vaster ritme. Onderweg zagen we veel giftige kikkers, fel gekleurde vlinders en een slang. Bij de tweede waterval zagen we apen in de bomen slingeren, heel leuk om deze eindelijk echt in het wild te kunnen zien. Het waren brulapen, daarvan zouden we ’s ochtends wakker worden. Na een gezellige avondje met onze groep gingen we slapen, Lenn in de hangmat bij Brecht en mij op de kamer. Natuurlijk sliep ik ’s ochtends door de brulapen heen, niemand snapt ooit hoe ik door zoveel lawaai heen kan slapen, gelukkig heb ik er later nog eentje gehoord. Samen met Evelien hebben Brecht, Lenn en ik ’s ochtends ook nog een aantal slingerapen zien slingeren.
Die dag stond er een hele korte wandeling op de route, boven aan de top had je een heel ver uitzicht over o.a. het stuwmeer. Helaas hadden we pech, het was bewolkt en we zagen niet veel. We hadden niet zo veel pech als twee journalisten en hun gids die de hele nacht in het bos tussen de apen, slangen, wilde katachtige en andere beesten hadden moeten doorbrengen omdat ze verdwaald waren. Ze hadden als journalisten daarna natuurlijk wel een goed verhaal ;-) Mama had ook wel een beetje pech, ze was namelijk tijdens het lopen (nee, niet tijdens het beklimmen dan de berg, maar bij het huisje) uitgegleden en viel hard en languit op de grond, met een tand door haar lip bleef ze toch een beetje lachen.

Afscheid en weer aan het werk.
Zaterdag was de dag voor vertrek van papa, mama, Brecht en Lenn. Lenn was onderhand moe van al die tripjes en wilde lekker spelletjes doen en daarna na de dierentuin. Eerst zijn we nog met de familie van Nina, de familie van Evelien en Marleen gaan lunchen bij Zus&Zo. De familie van Marleen was donderdag al vertrokken.
In de dierentuin hebben we een lekker schaafijsjes gegeten, dieren bekeken die we ook al in het wild hadden gezien en met Lenn in de speeltuin gespeeld (die ik natuurlijk al eerder had verkent met Nina, Marleen en Eef).
Na een fietstochtje kon ik mijn stageschool aan papa, mama, Brecht en Lenn laten zien. Er was een bewaker waardoor we naar binnen konden. Bij de waterkant hebben we daarna heerlijk kunne eten bij Broki. Weer wat nieuws: pindasoep.
Brecht wilde op haar laatste avond nog wel een Surinaamse cocktail proeven, ik viel bijna in slaap maar dat kon ik natuurlijk niet afslaan. Maya en Evelien ook niet en zo gingen we met z’n 4en naar het Vat. Nadat er twee doodsaaie jongens aanschoven smsten Maya Sharif (onze gids van Galibi) om ons te redden. Gelukkig kreeg hij de twee al snel weg en cocktails drinken werd een stapavond in Starzz waar een creools schuurfeestje was volgens Sharif. Dat hebben we geweten, om half 7 waren we thuis en na onze after party lagen we er iets voor 8en in. Zondag nog een ijsje gegeten met de familie en daarna was het tijd om uit te zwaaien. Gek om zelf te blijven en mensen weg te zien gaan, zo kreeg ik weer het gevoel: ik woon hier nu echt.